Oktenidyna - hit czy mit?
Oktenidyna - hit czy mit?

Dichlorowodorek oktenidyny został zsyntetyzowany przez naukowców Schulke w latach 80. XX wieku. Początkowo był przeznaczony jedynie do odkażania błon śluzowych jamy ustnej. Dalsze badania wykazały jednak, że substancja ta jest bezpieczna i skutecznie zwalcza drobnoustroje chorobotwórcze na skórze w okolicy ran. Wykorzystuje się go po operacjach, w leczeniu uszkodzeń skóry powstałych w wyniku zabiegów urologicznych i ginekologicznych.

 

Właściwości oktenidyny:

  • szerokie spektrum biobójcze - przeciw bakteriom Gram-ujemnym, Gram-dodatnim, działa również przeciwko wirusom (w tym HBV, HCV, HIV) i grzybom;
  • wysoka tolerancja dla skóry błony śluzowej i tkanek, przy tym bardzo niskie właściwości alergizujące;
  • wykazuje przedłużony efekt aktywności przeciwdrobnoustrojowej. Substancja nie jest absorbowana w głąb ciała, dzięki czemu jest skuteczna nawet przez 24 godziny;
  • nie wywołuje bólu podczas aplikacji pośrednio i bezpośrednio na ranę;
  • może być stosowany u wcześniaków, niemowląt oraz dzieci.

 

Wchłanianie oktenidyny:

Oktenidyna wchłania się w minimalnym stopniu przez błony śluzowe, natomiast nie jest absorbowana przez skórę (w tym także uszkodzoną) oraz przez śluzówę pochwy.

 

Wydalanie oktenidyny:

W związku z tym, że oktenidyna w minimalnym stopniu wchłania się przez błony śluzowe, a jej stężenie nie jest wykrywane w surowicy krwi, wszelkie jej ilości po podaniu doustnym są wydalane wraz z kałem.

 

Co z pogłoskami odnośnie bezpieczeństwa substancji? 

Wraz ze wzrostem popularności zastosowania oktenidyny i zastępowania nią tradycyjnej wody utlenionej, wokół tematu urosło wiele pogłosek odnośnie toksyczności i niepożądanego działania. Toksyczne działanie substancji ujawnia się w momencie wchłonięcia do organizmu (połknięcia, zjedzenia, wypicia, inhalacji). Może też powodować podrażnienia oczu i skóry, a także uczulenia kontaktowe. 

W przypadku doraźnego stosowania miejscowego, kontakt z substancją jest więc niewielki i sporadyczny. Warto więc nie opierać swojej wiedzy na temat środka na pogłoskach. Nieleczone zakażenia bakteryjne mogą bowiem prowadzić do poważnych powikłań.

 

Zalety wilgotnego środowiska dla gojenia się ran

Tradycyjnie uważano, że rany goją się najlepiej, gdy są leczone na sucho. „Wysuszenie” rany i powstawanie strupów uznano za pozytywne oznaki gojenia się rany. W dzisiejszych czasach wady tradycyjnego leczenia ran są oczywiste. Po pierwsze inhibowano w ten sposób niezbędne odżywianie komórek, zmniejszono proliferację i hamowano migrację komórek; ponadto, zmiany opatrunku były często traumatyczne z powodu przywierania materiału opatrunkowego do rany.

W międzyczasie nastąpiła zmiana paradygmatu w leczeniu ran: Optymalne leczenie ran jest przeprowadzane w wilgotnych warunkach. Wilgotne leczenie ran stwarza idealne warunki fizjologiczne do gojenia się ran: nowe komórki mogą się łatwiej rozwijać, proliferować i migrować. W tym kontekście ważne jest również właściwe zarządzanie wysiękiem. Celem jest zebranie nadmiaru wysięku z rany przy jednoczesnym zapewnieniu idealnie wilgotnego środowiska rany. Opatrunek powinien zapewniać wymianę gazową i umożliwiać jego zmianę tak bezurazowo, jak to tylko możliwe.

 

Zaloguj się
Nie pamiętasz hasła? Zarejestruj się
Infolinia 576 977 877
do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl